พูดคุยกับคุณวิชัย พูลวรลักษณ์

ต้องบอกว่าเราเป็นครอบครัวคนจีน ถูกสอนให้ทำธุรกิจตั้งแต่เด็กๆ โดยไม่รู้ตัว สอนให้เราประหยัดแบบไม่รู้ตัว โดยมีต้นแบบคือปู่ย่าตาทวด มาจนถึงคุณพ่อคุณแม่ จนมาถึงเรา วันนี้ก็ต้องเรียนรู้ว่าครูทุกท่านมีผลต่อการคิด การดำเนินชีวิตของเรา ซึ่งครูคนแรกก็คือคุณแม่ พ่อ จนกระทั่งครูที่โรงเรียน ไล่มาจนถึง อ.หลุย จนถึงคนที่ทำงานร่วมกับเราไม่ว่าจะเป็นคู่ค้า หรือเพื่อนทางธุรกิจ หรือลูกน้องเราก็นับเป็นครูได้หมด ดังนั้นการผสมผสานความรู้และประสบการณ์นับว่าเป็นสิ่งที่ทุกคนมองว่ามันเป็นหลัก หรือข้อคิด หรือแนวคิดในการดำเนินชีวิตยังไง ซึ่งเราถูกปลูกฝังมาด้วยวัฒนธรรม ขนบธรรมเนียม จนมีเราในวันนี้ เรียกว่าสร้างเนื้อสร้างตัวจากเงินเดือนแรกในชีวิต 3,000 บาท เริ่มจากการทำงานเป็นพนักงาน ไล่ขึ้นมาจนมาเปิดกิจการของตัวเองจนวันนี้มีธุรกิจหลายพันล้านขึ้นมาก็เพราะเรามีเค้าโครงความคิดมาจากพ่อแม่ที่วางรากฐานแบบคนจีน คือต้องอดทน ขยัน ซื่อสัตย์ มีคุณธรรมจริยธรรม

ครอบครัวเราทำธุรกิจโรงภาพยนตร์ ก่อนทำโรงภาพยนตร์ก็ทำธุรกิจด้านการบริการคือร้านกาแฟ ซึ่งถ้าคุณพ่อไม่เลิกขายกาแฟ ทุกวันนี้คงไม่มีสตาร์บัคส์ เพราะตอนนั้นขายดีมาก ดีจนเรียกว่าทำให้ร้านที่เค้ามีทำเลดีกว่าเรามาก ร้านใหญ่กว่าเรามากเป็นเท่าตัว ต้องเลิกกิจการกันไป เพราะลูกค้ามาทางเราหมด นั่นคือกิจการแรก ก่อนจะหันมาทำโรงภาพยนตร์ในเครือ เพชรรามา แมคแคนนา เพชรเอ็มไพร์ ก็เรียกว่ายังทำธุรกิจด้านบริการเหมือนเดิม แต่ใหญ่โตขึ้น เป็นธุรกิจบันเทิง วันนี้เลยมีทั้งโรงภาพยนตร์ สร้างหนังด้วย เติบโตมาโดยลำดับ และจากการที่เราคุ้นเคยกับการสร้างโรงหนังในย่านชุมชน ย่านตลาด ศูนย์การค้า ร้านค้าที่เป็นตึกแถวอาคารพาณิชย์ก็เปลี่ยนแปลงสภาพตามการเจริญของโลกมาเป็นศูนย์การค้า เป็นมัลติเพล็กซ์ เป็นซีนีเพล็กซ์ เป็นโรงหนังจำนวนมากๆ พัฒนามาเรื่อยๆ จนเป็นธุรกิจที่อยู่อาศัย เป็นตึกสูง 50 ชั้น ตึกที่สูงที่สุดในสุขุมวิท เป็นคอมพาวน์ใหญ่โต มีโรงแรม มีศูนย์การค้า มีสารพัดสรรพสิ่งอยู่ในอาคารเดียวกัน อย่างโครงการที่เราอยู่กันตอนนี้มีพื้นที่ 12 ไร่ มี 6 โซน เป็นคอนโดสองตึกนับแสนตารางเมตร มีหนึ่งโรงแรม มีมอลล์ศูนย์การค้าที่เป็นพื้นที่แนวราบ ถนนคนเดิน และอีกส่วนคือตลาด เป็นตลาดแนวใหม่ ไม่ใช่ตลาดสดผลไม้เหมือนที่ผ่านมา แต่เป็นตลาดที่มีการเปิดเอ็กซิบิชั่น มีการเอาสินค้าเฉพาะด้านมาจำหน่าย เป็นสินค้าที่ระลึกฝากขาย ซึ่งทุกโซนสัมพันธ์กันหมด วันข้างหน้าคนในโรงแรม ก็มาทานในศูนย์การค้า มีจัดเลี้ยงในโรงแรม จัดในมอลล์ได้ เพื่อให้คนที่มาอยู่ที่นี่มีความสนุกสนานกับความเกี่ยวเนื่องของตึกกับตึก แล้วก็เป็นการใช้ประโยชน์ได้เต็มที่ เรียกว่าเป็น Big Use Property Management ซึ่งไม่ค่อยมีใครทำแบบนี้กัน นับว่าทั้งหมดนี่มาจากร้านกาแฟเล็กๆ โรงหนังเล็กๆ ขยายไปทั่วประเทศ จนเติบโตกลายเป็นธุรกิจในปัจจุบัน

น้อยมาก หลักหมื่น เพราะเป็นร้านเล็กจริงๆ อยู่ที่สามแยกบุคคโล ปัจจุบันเป็นสี่แยกมไหศวรรย์ ร่วม 60 ปีมาแล้ว ชื่อร้านก็ไม่มี ผมเองเกิดมาในช่วงที่คุณพ่อเริ่มมีฐานะแล้ว เกิดมาพร้อมกับโรงภาพยนตร์ จนเห็นการพัฒนาด้านโรงภาพยนตร์จนอิ่มตัวเต็มพื้นที่ ขยายไปต่างจังหวัด จนตอนนี้ขยายไปต่างประเทศ จนเข้าตลาดหลักทรัพย์ซื้อขายในนามเมเจอร์

มีคุณพ่อเป็นต้นแบบ คุณพ่อเกิดเมืองไทย ไปโตเมืองจีน แล้วก็กลับมาสร้างธุรกิจที่เมืองไทย จนพอมีฐานะดีก็กลับไปบริจาคช่วยเหลือบ้านเกิดที่เมืองจีน สร้างถนน สร้างโรงเรียน โรงพยาบาล สร้างที่ทำการของราชการเพื่อให้ตำบลมีความเจริญ ประชาชนมีความเป็นอยู่ดีขึ้น ส่วนที่เมืองไทยคุณพ่อก็สร้างวัด สร้างโรงเรียน สร้างห้องเอนกประสงค์หลายๆ แห่ง ตอนนี้ทั้งสี่มุมเมืองมีหมด มีชื่อคุณพ่อ ดร.เจริญ พูลวรลักษณ์อยู่ตามราชวิถี ตามวัดบางนานอก บางนาใน โรงเรียนสุรศักดิ์มนตรี จนกระทั่งแถวมหาชัย เรียกว่าคุณพ่อสร้างไว้สี่ทิศเลย ถ้าไปก็จะเห็นชื่อเห็นรูปปั้นคุณพ่อ นี่เป็นการคืนกลับสังคม คืนกลับประเทศชาติ เป็นแนวคิดของคุณพ่อที่ว่าเมื่อเรามีก็ต้องแบ่งปัน คุณพ่อจ่ายไปเยอะมาก ในรอบ 30 ปีนี้เรียกว่าคุณพ่อใช้เวลาคืนให้กับสังคม ตอนนี้อายุ 88 ปีแล้ว ยังแข็งแรงอยู่เลย

มีพี่น้อง 7 คน พี่ชาย 3 คน ผมคนเล็กสุด บางท่านอย่างคนโตพี่ฟ้า พูลวรลักษณ์ก็เป็นนักเขียน เป็นศิลปิน สร้างหนังไม่เอากล่อง ไม่เน้นการค้า แต่ก็ได้รางวัล เคยได้รางวัลตัดต่อภาพยอดเยี่ยม ทำหนังสือแจก แล้วก็ได้เข้ารอบสุดท้ายรางวัลซีไรท์มาหลายปีเหมือนกัน เรียกว่าเป็นศิลปินไม่ได้เป็นนักธุรกิจ พี่ชายคนที่สอง คุณวิสูตร ทำหนังค่ายจีทีเอช นับว่าประสบความสำเร็จมาก ผลงานล่าสุดก็พี่มาก พระโขนง รายได้ทั่วประเทศนับพันล้านบาท ส่วนผมกับพี่วิชา ก็ช่วยกันทำโรงภาพยนตร์ แต่อีกภาพในวันนี้คือผมมาทำด้านอสังหาริมทรัพย์เต็มตัว ซึ่งอสังหาฯตอนนี้ถือว่าถ้าไม่เก่งจริงก็อยู่ไม่ได้

ธุรกิจด้านอสังหาฯ นับว่าเป็นอีกขั้นหนึ่งของการพัฒนา จากที่เราเคยทำโรงหนังมาไปสร้างความเจริญให้กับชุมชนนั้นๆ วันนี้ก็นับว่าก้าวไปอีกขั้นคือไปสร้างความเจริญด้วยรูปธรรมแบบอื่นๆ สิ่งก่อสร้างอย่างอื่นแบบที่เล่าไปถึงโครงการหกโซนที่กำลังทำอยู่นี้ เดิมเองตรงนี้ก็เคยเป็นโรงภาพยนตร์เก่า เรามาทุบทิ้งหมด สร้างเป็นโครงการผสมผสานขึ้นมา

เยอะมาก หลายพันล้าน แต่ก็ได้กำไรกลับมาเยอะเช่นกัน นับจากคิดโครงการกว่าจะได้กำไรกลับมาก็ 7 ปี แต่ถ้านับจากลงทุนจริงๆ ก็ 4 ปี เพราะมันไม่ได้คืนหมดทีเดียวเพราะเราเป็นคอนโดมิเนียม แต่ถ้าเป็นรีเทลก็จะไปถึง 8-9 ปี จะนานขึ้น

มีเยอะมาก ปัญหามีทุกวัน อย่างเรื่องการแข่งขันที่รุนแรง ปัญหาเรื่องกฎหมาย เรื่องผังเมือง เรื่องเกี่ยวกับค่าเงินแลกเปลี่ยน อย่างเคยมีโครงการหนึ่ง ติดต่อกันเกือบสำเร็จแล้ว ค่าเงินเปลี่ยนแปลงทีหนึ่ง 30 เปอร์เซ็นต์ ก็ต้องหยุดการติดต่อ เป็นต้น อุปสรรคปัญหามีทุกวันแต่นับว่าเป็นเรื่องท้าทาย เพราะเราโดนฝึกมาให้คิดบวกกับปัญหา เรียกว่าปัญหามีไว้แก้ ไม่ได้มีไว้ให้กลุ้ม ต้องทำให้ได้ แล้วเราก็ฝ่าฟันมาได้เรื่อยๆ หนักบ้างเบาบ้างแต่ก็แก้ได้หมด

น่าจะเป็นเรื่องการซื้อที่ดินที่เราอาจจะแข่งกับบริษัทยักษ์ใหญ่ในตลาดหลักทรัพย์ไม่ได้ เพราะเค้ามีทุนหนากว่า เยอะกว่า ทำให้เราซื้อสู้เค้าไม่ได้ เราเลยแก้โดยการที่จะเป็นบริษัทมหาชนเช่นกันในสิ้นปีนี้